Nowe Miasto to jedna z najbardziej niesamowitych i historycznych dzielnic Warszawy. Nazwa „Nowe Miasto” jest myląca, można by pomyśleć, że powstało stosunkowo niedawno. W rzeczywistości jest to jedna z najstarszych historycznych dzielnic Warszawy, która ma bogatą i ekscytującą historię.

Nowe Miasto to część Warszawy, która zachęca do spacerów. Kojarzy się z wieloma znanymi postaciami historycznymi, jest tam multimedialny park fontann, można zobaczyć ciekawe kościoły i inne zabytki.

Na początek garść oficjalnych danych:

Nowe Miasto, dawniej Nowa Warszawa, to dzielnica mieszkaniowa i dzielnica MSI w warszawskiej dzielnicy Śródmieście. Jako dzielnica stołeczna Nowe Miasto figuruje również w TERYT - Krajowym Rejestrze Urzędowym Podziału Terytorialnego Polski (nr 0919849).

Granice osiedla "Nowe Miasto" System Informacji Miejskiej MSI: Linia kolejowa w ul. Słomińskiego (granica dzielnic Żoliborz/Śródmieście) – Bonifraterska – Długa – Mostowa – Boleść – bieg Wisły w kierunku północnym do wysokości mostu Gdańskiego (wzdłuż granicy dzielnic Śródmieście/Praga-Północ).

Historia Nowego Miasta:

Aby poznać genezę Nowego Miasta, będziemy musieli cofnąć się do XIV - XV wieku. W XIV wieku Warszawa, ograniczona murami obronnymi, stała się za mała na osadę. W 1408 r. książę mazowiecki Janusz I Starszy założył miasto i udostępnił ziemie pod osadnictwo. Celem było stworzenie miasta, które stałoby się silnym ośrodkiem gospodarczym i kulturalnym. Książę nadał Nowej Warszawie przywilej, wyłączając ją spod jurysdykcji burmistrza Starej Warszawy. W ten sposób otrzymała prawa miejskie.

Obszar ten obejmował ulice Rynek Nowego Miasta, Freta, Kościelną, Koźlą, Przyrynek, Starą i Zakroczymską. Znajdował się tam już kościół św. Jerzego (zwykły kanon).

W 1409 r. książę Janusz wraz z żoną Danutą Anną ufundowali kościół parafialny Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny.

Powstała Nowa Warszawa całkowicie uniezależniła się od Starej Warszawy, miała własnego burmistrza, radę, ratusz i rynek. Nowe Miasto stopniowo przekształcało się w ośrodek handlowo-rzemieślniczy, przyciągający rozmaitych rzemieślników i rzemieślników. W Nowej Warszawie ludzie żyli znacznie biedniej niż mieszkańcy Starego Miasta, więc większość zabudowy Nowego Miasta przez długi czas była drewniana. Z braku pieniędzy miasto nie posiadało miejskich murów obronnych.

Podobnie jak Stara Warszawa, Nowa Warszawa została oparta na prawie chełmińskim. Herbem miasta była dziewczynka z jednorożcem na tylnych łapach – dziś można ją zobaczyć na studni na rynku nowomiejskim.

W 1414 r. Nowa Warszawa otrzymała własny samorząd.

Do końca XV wieku zakończono budowę kościoła parafialnego dla Nowego Miasta.

W 1527 r., w rok po przyłączeniu księstwa mazowieckiego wraz z Warszawą do Korony Królestwa Polskiego, Zygmunt I Stary potwierdził stary przywilej książąt mazowieckich de non tolerandis Judaeis, który zabraniał Żydom mieszkać w Starej i Nowej Warszawie.

W połowie XVI wieku zabudowa miejska była już zwarta, według danych z 1546 roku istniały tu 204 majątki. Później powstały kolejne kościoły: Kazimierza (sakramentek) i św. Franciszki (franciszkanów). Pierwszy warszawski most, Zygmunta Augusta, powstał w Nowym Mieście. Istniał w latach 1573-1603, kiedy został zniszczony przez powódź.

Większość zabudowy miasta została zniszczona podczas szwedzkiej powodzi.

Drewniana zabudowa Nowego Miasta istniała bardzo długo, dopiero w XVIII wieku stopniowo pojawiły się kamienice w stylu klasycystycznym, zmienił się układ miasta, częściowo zabudowano rynek.

Nowa Warszawa została włączona do zespołu miejskiego Warszawy w 1791 roku. W 1818 r. ratusz został zburzony jako niepotrzebny.

W XIX wieku teren wokół rynku niewiele się zmienił. Jednak północna krawędź Nowego Miasta znacznie się zmieniła. Po klęsce powstania listopadowego wszystkie budynki na północ od ul. Konwiktorskiej została rozebrana pod esplanadę Cytadeli. Wówczas na jego miejscu wzniesiono dwa z pięciu fortów: Legionów (Władimira) i Traugutta (Aleksieja). Po 1918 r. na tych terenach założono parki Traugutta i Kusocińskiego, wybudowano gmach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych oraz Wiadukt Żoliborski, będący częścią nowej ulicy Bonifraterskiej.

Okolica przetrwała do II wojny światowej jako w większości żydowska, pełna barokowych i klasycystycznych kamienic. Pozostał jednak na uboczu miejskiego życia. Również pod zboczem, wzdłuż ulic Rybaki i Bugaj, znajdowały się kamienice i fabryki.

Większość budynków Nowego Miasta została zniszczona podczas II wojny światowej.

Po wojnie dzielnica była odbudowywana do 1954 r., ale mniej starannie niż Stare Miasto, a na miejscu znacznej części zniszczonej zabudowy wzniesiono nowoczesne apartamentowce. Dochodowych domów pod zboczem nie odbudowano, urządzono tu park, zwany obecnie skwerem I Dywizji Pancernej.

Odbudowę Nowego Miasta wraz z rynkiem zakończono 1 września 1956 roku.

20 września 2008 r. na Rynku Nowego Miasta odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą 600. rocznicy powstania Nowej Warszawy jako odrębnego miasta.

Spacerując ulicami Nowego Miasta można zobaczyć wspaniałe domy zbudowane w różnych stylach, wspaniałe kościoły, które stoją majestatycznie przy wąskich deptakach. Lokalizacja Nowego Miasta nadal ma unikalny styl architektoniczny, który odzwierciedla jej historyczne znaczenie.

Zabytki i ciekawe miejsca na Nowym Mieście w Warszawie:

Rynek Nowego Miasta

Pałac Raczyńskich

Pałac Sapiehów

Pałac Sierakowskiego

Stadion Polonii Warszawa

Brama Mostowa

Zdrój Królewski w Warszawie

Ulica Freta 

Ulica Długa 

Ulica Mostowa

Apartamentowiec Łyszkiewicza (ul. Freta 16)

Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych

Legion Fortowy Cytadeli Warszawskiej

Fort Traugutta Cytadeli Warszawskiej

Park im. Romualdy Traugutta

Multimedialny Park Fontann

Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie, ul. Freta 16

Zabytkowe kościoły Nowego Miasta:

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny (ul. Przyrynek 2)

Kościół św. Kazimierza (Rynek Nowego Miasta 2)

Kościół św. Ducha (ul Nowomiejska / Długa)

Kościół św. Jacka (ul. Freta 10)

Kościół św. Franciszka Serafickiego (ul. Zakroczymska 1)

Костёл św. Jana Bożego (ul. Bonifraterska 12)

Kościół św. Benona (ul. Piesza 1)

Opowiemy Wam więcej o Rynku Nowe Miasto – skwerze znajdującym się w Nowym Mieście w Warszawie:

Rynek powstał na przełomie XIV i XV wieku jako centralny punkt nowo lokowanego miasta, przylegającego od północy do Starej Warszawy. Na początku XVI wieku Rynek zabudowany był drewnianymi domami, z których większość spłonęła podczas pożaru w 1544 roku. Od około 1497 r. na Rynku stał drewniany ratusz, który w latach 30. XVIII wieku zastąpiono murowanym. Dalsze zniszczenia zabudowy nastąpiły w czasie okupacji szwedzkiej w latach 1656-1657.

Do 1800 roku większość zabudowy była już murowana. W 1818 r. ratusz został zburzony, a Warszawa stała się zjednoczonym miastem. W drugiej połowie XIX wieku Rynek ostatecznie zmienił swój dawny wygląd. W 1868 r. oficjalnie przemianowano dwie jego elewacje na ulice, zabudowując północną część placu: część fasady zachodniej stała się kontynuacją ul. Freta, a północna kontynuacją ul. Kościelnej.

W 1944 r. zabudowa Rynku uległa niemal całkowitemu zniszczeniu.

Po wojnie szczególną uwagę zwrócono na odbudowę elewacji wschodniej Rynku oraz zabudowy mieszkalnej elewacji zachodniej, będącej częścią ul. Freta. Kamienice przy elewacji południowej i pochyłej elewacji północnej to w większości luźne rekonstrukcje nawiązujące do form klasycystycznych z XVIII wieku. Rynek oferuje również różne poziomy. Odbudowę Rynku i całego Nowego Miasta zakończono 1 września 1956 roku.

W południowo-zachodniej części znajduje się eklektyczna, żeliwna studnia z drugiej połowy XIX wieku, zainstalowana tu około 1957 roku, na szczycie której znajduje się herb Nowego Miasta - dama z jednorożcem.

Najbardziej znane budowle Rynku Nowego Miasta to:

Rynek Nowe Miasto 5/7. Na podwórku kamienicy było kino „Wojny”.

Rynek Nowe Miasto 4. Kamienica Kajetana Jurkowskiego. Zbudowany w 1784 roku. Jeden z nielicznych w Nowym Mieście przetrwał II wojnę światową praktycznie nietknięty. Odbudowany 1954–1955 Zdobiony freskami Bogdana Urbanowicza.

ul. Freta 29. Kamienica Kubasiewicza pod nazwą "Pod Okiem Opatrzności". Został zbudowany około 1775 roku przez architekta Jakuba Fontanę. Częściowo rozebrany 1944. Odbudowany 1951-1954.

ul. Freta 31. Kamienica Jana Alfonsa Jasińskiego, nazwana "Wójtowską" od istniejącej w tym miejscu kamienicy. Został zbudowany w 1821 roku przez architekta Fryderyka Alberta Lessla. Odbudowany 1951–1954

ul. Freta 35. Kamienica Franciszka Salvadora, wybudowana w połowie XVIII wieku. Odbudowany 1951–1954

ul. Freta 37. Kamienica Adama Kopanki. Został zbudowany w 1778 roku przez architekta Szymona Bogumiła Zuga. Odbudowany 1951–1954

Nowe Miasto Warszawa to nie tylko dzielnica, to prawdziwa żywa historia, która nadal ucieleśnia kulturowe i historyczne bogactwo Warszawy. Urok starych ulic i budynków łączących się z nowoczesnymi udogodnieniami i życiem sprawia, że ​​jest to wyjątkowe miejsce do życia, zwiedzania i zwiedzania. Nowe Miasto zaprasza wszystkich do spaceru po jego historii i poczucia jego duszy, do zobaczenia, jak bogate dziedzictwo historyczne żyje i oddycha w każdym zakątku.

I choć budynków mieszkalnych jest niewiele, to każdy z nich ma duszę i nowoczesne warunki do życia. Jeśli zdecydujesz się znaleźć nieruchomość w zabytkowym Nowym Mieście w Warszawie, nasza firma OKEASK chętnie Ci w tym pomoże.